Het boerenwerk werd ze met de paplepel ingegeven

‘Eindelijk weer eens op stap om een fokker te bezoeken,’ vertelt Theo de Wildt woonachtig in het departement Lot-et-Garonne (47). We blijven dicht bij huis, deze keer slechts een klein uurtje rijden. Wel een ‘attestation’ (verklaring) bij me in verband met de confinement, de lock-down. Voor de Blonde gaat Theo de Wildt op zoek naar de fokkerij van Yves en Silvie Rizon in het departement de Gers (32).  

Op de boerderij was Yves degene die zich voornamelijk met de koeien bezighield. Van jongs af aan had hij al een zwak voor vee gehad. Zijn droom was ooit een mooie fokkerij op te zetten. Zijn vader en zijn broer deelden die passie niet met hem.

De fokkerij

Toen hij met z’n broer in 1990 de boerderij bestierde, waren de koeien niet ingeschreven in het stamboek, daar zijn ze toen mee begonnen. Wel werden er stieren gekocht met volle papieren bij beste fokkers in de buurt. We noemen o.a. Louis Fave, Paul Messegue en Jacques Barrieu.

Een aantal jaren later, in 1997 om precies te zijn, draaiden ze een héél goed meloenenjaar (les melons de Lectoure zijn een begrip in Zuid-West Frankrijk), besloten ze wat stamboekvee aan te kopen. Via een veehandelaar, Marmié genaamd, kwamen ze bij de fokker Jean Claude Escudié terecht in het departement 82, de Tarn-et-Garonne. Deze fokker, die zich aan het eind van z’n carrière bevond, was een hele mijnheer. Een goede fokker en daarbij erg actief in de Blondewereld. Hij was o.a. voorzitter van het stamboek in zijn departement.

Ze kochten twee drachtige vaarzen, Laura en Lea, beiden dochters van de stier Fracassant. Het vee van Escudié was van het type Garonnaise, grote, lichtgekleurde, mix-foktypische koeien.  Laura, de beste van de twee, kreeg een vaars Opérette genaamd. Haar eerste (en énige) zoon, met als vader Roxy, werd via de veiling in Casteljaloux verkocht. Daarna was ze helaas niet meer drachtig te krijgen. Erg jammer, want het was een beste koe, die op de nationale in Pau de eerste prijs behaalde.

Ook kochten de twee broers bij Escudié die dag de veewagen, ze konden die ook goed gebruiken voor de meloenen, konden ze de twee vaarzen zelf direct mee naar huis nemen...

Een jaar later kochten ze bij dezelfde fokker de tarwekleurige koe Héroïne met haar kalf Patiente. Deze laatstgenoemde was een zeer rastypische dochter van Ramo met fijne horentjes en een perfecte Blondekleur. Deze moeder en dochter waren een beetje  a-typisch in de stal van Escudié wat betreft kleur en rastype. Yves viel toendertijd al op dit type Blonde. Hij heeft met deze Patiente niet een hele stal kunnen opbouwen, maar enkele koeien in zijn huidige fokkerij stammen nog wel van haar af.

Lees het uitgebreide verhaal over de fokkerij van de familie Rizon in het decembernummer van de Blonde!